Bir Portre Şiiri - Hamit Korken

Zaman;
Nalıncı keskisi gibi
Tik taklarla yontarken eserini!
Ne hikmetse hep!
Yüreğime vurdu keserini
Zembereği kırıldı sol yanımın
Izdırap yongalarıyla doldu
Kadranımdaki rakamlar bile soldu
Ritmini yitirdi aritmik kalbim
Sonsuzluğun verasında atar oldu.
Bu yüzdendir ki!
Düşlerim Mavera ötesi dolaşır
Hayallerimi maksuda taşır
Bedenim boğuşa dursun saliselerle!
Ruhum ışık hızına ulaşır.
Ne kalem sihirbazı
Ne duygu cambazı
Ne de; Kaypak sevdaların yavuklusuyum.
Ben;
Düşleri şiir ülkesinde mahkum
Düşünce tutuklusuyum.
Yok artık öyle!
Mimlenmiş aşk cümleleri kurmak
Ruhsuz Eros heykeli gibi durmak.
Kelimeleri özgül ağırlığınca bulmalıyım
Gönül burcuma bir meşale gibi vurmalıyım.
Kalemim kora dönüşmeli
Sayfalar tutuşmalı elimde
Sadece senin sevdan olmalı dilimde
Yüreğim yetmiyecekse böyle bir eyleme
Dokunma ki! Kağıt kaleme
Bırak sessiz kalsınlar
Karga gibi gak gaklamak
Ördek gibi vak vaklamak
Kurbağa gibi vıraklamaktansa
Seni dilsiz sansınlar.