Bir Polisin Güncesinden Şiiri - Seda Arık

! ! !
İndirin ellerinizi havadan rica ediyorum,
Eğilmeyin yere..
Atmayın elinizdeki büyük silahınızı, kaleminizi..
Konuşma hakkınızı kullanın, haykırın yalvarıyorum..
Bizimle sokağın sonundaki kafe’ye gelin, arabamız var..
Yanımızda 6000 kişi var ama idare edin..
Çok seviyoruz sizi..
! ! ! !

Utanıyorum öyle bakmayın yüzüme
İndirmeyin kafanızı aşağı
Gecenin en güzel uyku saatinde uyandırıp çağırdık sizi eğlenmeye
Utanıyoruz hepimiz..
Siz ki Atatürk’ün en büyük izcilerisiniz..
Öğretin bize rahatsız ettik biz
İnsan olmayı..........

Daha dün sizin gibi onlarca güzel insanı kaybettik.
Türkiye’nin dört bir yanında
Sizi de kaybedip susturmayalım canım insanlarımızı
Haydi konuşalım meydanlarda
Beraber savaşmadık mı yıllar yıllar öncesinde
El ele..
Şimdi neden bu küslük..
Yalvarırım ellerinizdeki kelepçelerinizi çıkarın
Bakmayın öyle yüzüme Atatürk’ümün sözlerini hatırlatır gibi...
Konuşma hakkınızı kullanın..
Haykıralım kardeşliğimizi..
Hadi unutalım her şeyi de
Siz bize yeniden öğretin insan olmayı..

Ne olur gitmeyin! !
Beni burada bırakmayın..
İnanın çok seviyoruz sizi..
Susmayın! !
Susma!
Sus!
S..
::.