Bir plâk dönüyor tam orta yerimde

Dağıtıp gitmişsin sanki ortalığı.
Dağıtıp gitmişsin sanki ortalığa.
Saçlarını dağıtmış,kokunu bırakmış,
Üzerime yıktığın hasretini unutmuşsun.
Sana ait bütün iyi niyetlerimi almışsın
açık bıraktığın çekmecelerimden.
Bütün şefkâtini doyasıya veren sen
bu kez numunelik bırakmışsın; üstelik sûret.

Gidişinin üzerinden sadece birkaç gün geçti.
Sahi böyle apansız mı terkeder bütün anneler çocuklarını?
Yüzüstü bırakır mı tam şefkât aradıklarında yavrularını?
Kendilerine aç bırakır mı anneler çocuklarını?

Benim anneme kızışım bundandır;
Gidişinin habersiz oluşundan...
Nasıl da bırakıp gittin ''İlk göz ağrım''dediğini!
Nasıl bıraktın anne!
Söylesene kim siler şimdi gözyaşlarımı?
Kim yatırır kucağına ve unutturur aşk acılarımı?
Kim bekler beni pencere kenarlarında?
Kim kızar gece üstümü açmama ve her gece kalkar da üzerime
şefkâtini örter boynuma kadar?

Bu karanlık dehlizlerin koynuna yatırmamalıydın beni.
Eşyalarında kalan numunelik kokuna muhtaç etmemeliydin.
Her açtığım çekmecemden çıkmamalıydı hasret dolu yüzün.
Her telefon sesine ''Annem'' diye koşmamalıydım.
Hayat yaşanabilirdi değil mi anne?
''Yakışıklı oğlum.'' derdin gülen gözlerinle.
Oğlunun yakışıklılığı kalmadı anne!
Göz pınarları kurudu ağlamaktan,yüzü bir karış...
Dili dönmüyor ama var gözlerinde yakarış.
Bu kadar ani ve sebepsiz gitmemeliydin anne!

Kızdım anne sana biliyor musun? İlk kez...
Anneye of demek bile günahmış.
Of anne of of of...
Neden gittin sanki! Muhtacım sana.

Özür dilerim anne; ne yapayım kızdım sana.
Ama dayanamadım geldim,göğsünde yatmaya.
Anlatsam dinler misin yine?
Konuşmuyor musun benimle anne?

Çok değil dört gün önce geç geldim diye kızdın ya;
Hiç çıkmıyor aklımdan anne.
O an gözlerin parlıyordu; ışıl ışıl...
Sabah kalkmadın anne?
Rahatsızdın ya, ben de uyandırmaya kıyamadım.
Ama işe giderken hiç unutmam ya
anneme öpücüğümü bırakmayı tatlı yanaklarında...
Soğuk bir beden, gülümseyen bir yüz,-inadına- cansız gözler...
Bana bunları mı bıraktın anne?
Uyudun mu anne? Uyanmayacak mısın?
Bu kadar derin miydi uykun anne?

Taşıyamam anne sensizliğin yükünü!
Alın omuzlarımdan şu tabutu!
Adım adım sensizliği taşımak zor anne.
Kürek kürek sensizliği kazmak da...
Hadi gel anne,yapamıyorum sensiz.
Yahut tut elimi, çek toprağına beni; nefes alamıyorum.

Unutuldu sensiz ilk gecelerin yâdları.
Ben ise kendimde değilim sensizlikten beri.
Gönlümün makyajı akıyor.
Naftalin kokuyor gözyaşları.
Bir plâk dönüyor tam orta yerimde.
Sesim çıkmıyor, iğnem kırılmış
Bir gün dönümünün orta yerinde.