Bir Pazar günü Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir Pazar günüydü aylardan Ocak
vazgeçtim her şeyden vazgeçtim ondan
el çektim acıtan hatıralardan
kendime hem er oldum hem de kumandan
şimdi benim elimde komut
ve kalbim dur artık bir süre o adı unut

kaçtım uzun süre kaçtım canandan
bir sızı var ki şimdi içimde
kanıyor ılım ılım kanıyor ta derinde
sürgünde bir esir gibiyim

kayıp gittim sevgilinin ellerinden
şimdi göz yaşı sel gibi akıyor her yerimden

olmaz dedim olmaz dedim yedim kendimi değildi etik
aşk kutsaldı ve olmazsa olmaz aşk'da estetik
ah ya kalbim tetik
te
bir ses bir soluk peşinde yandıım yandım aşk ateşinde

emir komuta zincirinin bir halkası aşk
önünde ceketimi ilikleyip selamına durduğum
yoksa da nereden anlaşılacak var olduğum
şimdi kefenlenmeyi bekleyen sahipsiz bir ölüyüm

yaşama telaşında kaybettim sevdiğimi
imdi bekleyeceğim onu yasaksız bir başka dünya varsa

dilimden unutlarımın bağını çözüp bekleyeceğim o yerde

13/Ocak/2014/Pazartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel