Bir Parmak Bal Şiiri - Zeki Akçalı

Annemin anneannesi
Demişki anneme
Annem babamla evlenirken;
“Bak kızım!
Evlilik bir kavanoz zehirdir,
Üstüne de bir parmak bal koyarlar.
Maksat balın hepsini
Bir seferde bitirmek değil
O balı, o zehire katık ederek
Kavanozu tüketmektir.“

Söylerdim de kızardın ya hep,
“Sevmekte ben seni geçemem” diye.
Öğrendim doğru değilmiş.
Seninki kısa zamanda
Aşırı sevmek iken,
Benimki bir ömüre yayılmış
Ölçülü sevmekmiş.
Sen bitirip tüketirken hislerini,
Ben hala katık ediyorum o bir parmak balı
Zehir dolu kavanoz, hayatın gerisine.
Ve sen artık sevmiyor iken
Ben hala seviyorum seni.

(11/05/2005, Çarşamba, Kozyatağı)