Bir Parçam Hep Ağlıyor Şiiri - Neslihan ...

Beyaz bir menekşenin üzerindeki
Su damlası gibiyim
Çıplak ve ıslak…
Beyazlığı soldurmamak için
Yağmurlara saklanıyorum
Korkak bir yalnızlık içimdeki …
Benliğin ıssızlığında gezinirken
Coşkulu bir müzik duyarsın
Ya da kalabalık ayak izlerini sürerken
Sadece onun adımlarını ararsın
Gece izbeliğe gömülürken
Bir hıçkırıkla uyanırsın
İşte öylece kimsesizim sanki…
Ağır adımlarla ilerliyorum
Düştüğüm yollardan bir kez daha
Bir kez daha geçiyorum
Biliyorum son yorgunluğu
Gözlerimin…
Hazanın gelişiyle sancılanıp doğmaya hazırlanan
Bir tohum değilim belki
Ancak estikçe yıkılmayan
Yıkılmadıkça kuvvetlenen köklerim
Güvensiz demir atmış derinlere …
Şimdi yoksun ya!
Gülemiyoruz bugüne
Sarılamıyoruz dünde yaşayan sevgimize
Balkondan oyuncağını sarkıtan çocuklar gibi
Biz de mutluluğa sarkamıyoruz…
Bembeyaz karın soğukluğunu avucumuzda hissedince
Birbirimizin üstünü örtmediğimizi
Yüreğimizi üşüttüğümüzü anlamıyoruz
Oysa ki söylemiştim
Bir gün herhangi bir isim olmaktansa
Hiç adımız anılmasın yan yana…
Günaydın diyerek uyanmayacaksak yarına
Acılarımızı sararak geçelim, bir sonraki zamana…
Deniz sırları haykırmıyorsa
Bırakalım dalgalar fısıldasın kulağımıza…
Eski biz değilsek de
Yeniye kucak açıp, el ele yürüyelim olgunluğumuza …
Canım
Zaman beklemez gelmemizi…
Kader dinlemez şarkımızı…
Artık gel bile diyemiyorum ya sana
İyi bak gözlerime!
Oku! Sessizliğinde sana dair ne varsa
O kadar ağır geliyor ki sana yakın yaşarken
Ölmek uzaklığında
Seni özledim demek isterken
Yutkunmak mağrur duvarlarda
Gelme!
Adı konulmamış bu anlamsızlığa…
Kanadı kırık suskunluğa...
Neden mi?
Sen ben de o kadar çoksun ki
Bin parçan gitse bir parçan
Yine sen oluyor
Bir parçam hep ağlıyor …

Mucize Kelebek/2008