Bir Parça Ateş Çaldım Şiiri - Safiye Sa ...

Sanma ki unuttum,
Hiç unutmadım ki seni!
Kendimi yitirdiğim tüm mekanlarda,
Başımı kaldırırken dizlerimden.
Kıraç bozkırların yamaçlarında buldum seni.
Bir elinde gelincikler,
Bir elinde mor sümbül.
Gözlerin kenetlendi gözlerime.
Aldığım her nefeste,
Seni soludum içime gıdım-gıdım,
Nefes nefes! !

Bir peri kızı misali,
Uykularından çaldım seni,
Habersiz,sessizce alıp kaçtım.
Kekik kokulu yamaçlara.
Belleğimdeki mutluluklara kaşık saldık,
Mağrur ve mahmur yalnızca ikimiz.
Gecenin zifrine çektim bütün perdelerimi,
Özleminden tutuşan bağrımızı açtım sana,
Yarına dipçik süngüler çekerek.
Kırdım bütün saatlerin inatçı zembereklerini.
Sen akrep oldun,ben yelkovan.
Sen benden ıradıkca ben kovaladım seni,
Adım adım.
Nefes nefes!

Bu ahraz salaşlığımın dağınıklığında,
Kandillere katran dökerken gecelerim,
Ta can evimde sızladı,
Sana olan cam kesiği özlemlerim.
Haberin bile olmadı,
Bir parça ateş çaldım, içimi titreten dudaklarından.
Konuşmadı lâl kesildi,
Seni çok sevdiğimin itiraflarından büküldü kaldı dilim.
Bir kenarı yırtık resmini tutmaya bile varmaz oldu ellerim.
Sararmış resmini sürdükçe gözlerime,
Canıma can geldi,
Bir o kadar körleştim,sol yanım sıkıştı,
Nefes nefes!

//Ne kadar namludan çıkacak kurşun gibi dursam da
Bu aşk'ın aşikar faili oluşumdandı//

Sanma ki unuttum ben seni,
Kurşun gibi sitemler yağdırsam da,
Aldırma sen yine de bana.
Ben sana olan sevdamın bedelini ödüyorum aslında.
Üç yüz yaprak düşürdüm yoklugun da,
Gönlümde ki takvimden.
Her birin de hüzün,
Her birin de hasret,
Her birinde sen vardın.
En mahrem hücrelerime kanaviçe gibi nakşettim seni,
ilmek ilmek,düğüm düğüm,
Nefes nefes! !

Bir gün olur da unuttum dersem,
İnanma yalan,
Vallahi billahi külliyen yalan.
Bak,
Gör,
Ay karanlık
Yağmurludur gece,
Sam yelleri sovururken küllerimi,
/Ben hala sana tutkun,ben hala sana sevdalı,/
Hala ilk gün ki gibi seni soluyorum,
Titrek yüreğim de,
Nefes nefes! !