Bir Oyun Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Büyük bir hışımla kımıldadı,
Tozlu perdeler sallandı yine.
Pas tutmuş demirlerin gıcırtısı,
Loş bir küf kokusu sardı etrafı.
Kah devrilen masalar,
Kah kırılan tahtalar vardı.
Güvelenmiş perde gerindi,
Olduğu yerde esnedi şöyle bir.
Yavaş yavaş yürüdü geriye,
Adımlarını sayarak bir bir.
Elinde bir zil sallıyordu,
Müjdeliyordu geceyi.
Meraklı gözler açılmış,
Küçük bir çocuk ağlıyor.
Yüreği paramparça bir sevda.
Umutla bekleşenler.
Gönül sahnemde şimdi,
Sevdamın oyunu var.