Gün ışığı,
yine çoğullaştırılmış bir dünün,
duygulardan arındırılmış tekil ruhuyla
gözlerine sızıyordu…
Yine, yaşamaktan çekindiği hislerle
Hangi güne, hangi arzuları devretmeli?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Tenine yabancı, avuçlara,
su dolmalı…
Belki de,
ne vakittir,
yüzüne dokunan tek tanıdık
bu olmalı! … ....böyle anlatılabilirdi , tebrikler şair
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta