Bir orospunun günlüğü II, sabah…

Gün ışığı,
yine çoğullaştırılmış bir dünün,
duygulardan arındırılmış tekil ruhuyla
gözlerine sızıyordu…
Yine, yaşamaktan çekindiği hislerle
Hangi güne, hangi arzuları devretmeli?

Yabancı bir ışığı,
irisine davet ederek gözlerin,
bu defa kim olarak bakmalı dünyaya? ...

Tenine yabancı, avuçlara,
su dolmalı…
Belki de,
ne vakittir,
yüzüne dokunan tek tanıdık
bu olmalı! …

O vakit,
dünün tecavüzüne uğramış bedeninden
sıyrılabilinmeli…
Bunu,
denemeli…

19.04.2006