Bir Ordu İstiyorum Şiiri - Adel Gece Demir

ben bir ordu istiyorum komutanım
böyle güçlü olunurmuş
böyle korkutulurmuş düşman
hangi asırda olursak olalım

ben bir ordu istiyorum komutanım
lakin birkaç şartım var
ellerinde yalnız
beyaz bayrak sallasınlar
üniformaları beyaz olsun
yaldızlı niyetlerle göğe baksınlar
bir ordu istiyorum
kana inanmasınlar
inansınlar yaşamaya
ve öldürmek için değil de
değiştirmeye yürüsünler
asrımızı baştan aşağı

sekiz milyar askerim olmalı komutanım
itiraf etmeliler kızgın olduklarını
patronlara ve generallere ve krallara
zincirleri ellerinde tutanlara
birlikte fethetmişken istanbul’u
birlikte kurmuşken babil’i
antları birlikte içmişken, birlikte dövüşmüşken cephelerde
tarihe yalnız kendi adlarını yazanlara

bizi öldürüyorlar komutanım
savaşlarda, madenlerde, hastanelerde
bazen de insanca yaşamamıza izin vermeyerek
öldürüyorlar
sizi de öldürüyorlar komutanım
dört bir yanınız kan kokarken
kendinize yaşıyor mu diyorsunuz
yaşamak hakikaten böyle bir şey mi

beni çoktan öldürdüler komutanım
yedi yıl önce soma’da
kırk üçte berlin’de bir kampta
moskova’da elinde kızıl bir bayrakla ölen bendim
her askerle
her şairle
her işçiyle yeniden
bağışlayın, komutanım
insanlar ölmüyor gibi yaşayamadım affedin
barışamadım ellerimizdeki kan ile

komutanım, bunca kötülük dipdiriyken
öfkemiz nasıl ölebilir
nasıl pişman olmaz analar
oğullarına haki gömlekler giydirmekten

nefretlerine muhtacım komutanım
hayat hepimize yetebilecekken
birkaç ömürlük yaşayanlara
kefenlere cep dikenlere
açlık pahasına zenginliğe
açlık pahasına zenginliğe
açlık pahasına zenginliğe

nefrete muhtacım
devireceksem hiç sallanmamış bir tahtı

benim bu koltuk kapmacayla işim yok
dokunmayacağım silahlarınıza falan da
ellerimi kapitalist kanıyla kirletmem

komutanım
öldürülerek kazanılan, iyinin zaferi değildir
dünyayı barışla tehdit edeceğim!