"Persepolis’in dumanında,
MÖ 330’un gölgelerinde sözler verildi…
Öpücük, mavi gökyüzüne saklandı; duman, bir yemini gölgeledi. Tepede bir yerlerde, Halkın sesini duyan sevgililer, ‘Güvenli bir sığınak bul’ dedi, onu uzaklara gönderdi ...
gönderen ise cezaların peşine düştü.
Yollar Karadeniz’in hırçın dalgalarına,
Kafkaslar’ın uzak dağlarına ayrıldı.
‘Komon terpe eahum reauntum’ fısıldadı rüzgâr, kanımızdaki sıfırın izinde…
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta