Bir On Yedi Nisan Akşamı

Yine bir uçak iniyor Esenboğa'ya
Yanıp sönerek ışıkları periyodik,
Biraz sonra
Kapanır trafiğe Çankırı Caddesi
Geçsinler diye kırmızı plakalı otolar
Kızılca kıyametler koparan eskortlarıyla.
......................
Yağmur yağıyor Ankara'ya
Bu koskocaman köylü-kent
Kirlerinden arınıyor;
Pırıl pırıl caddeler sokaklar.
Uzaklarda Yenimahalle'nin ışıkları hareli
Sarıya kırmızıya dönüşüyor.
Balkonumun demirleri ıpıslak
Ve çocukluğumun serin rüzgarları
Okşuyor saçlarımı.
.....................................
Ama bir açlık var beynimde
Bir doyumsuzluk yüreğimde...
Yaşam boyu savunduğum aydınlık
Her gün biraz daha kayıp gidiyor göklerimizden
Sanki bu güzelim köylü-kent,
Bu memleket
Geriye doğru sayıyor...
Ankara 17/Nisan/1998