BİR ömürdü günlerden,güz sonun daydım gö ...

BİR ömürdü günlerden bir vakitte etrafımı saran durgunluk'ta
güz sonun daydım gökte dolunaydım sırlı bir gece'de

geceye dayanmıştım rengimi
ruhumu dolaştırıyordum sessizliğimde; kah yanındaydım kah gökte
suskundum yokluğunda lal olmuştum konuşamıyordum
kelimeler silinir zihnimden harflere ihtiyacım vardı
toparlamamlazım zihnimde
zihnimde kelimelerimin hepsi yorgun hepsi yalnızlığın yükünü değirmen taşı gibi boynunda taşıyor

düşlerim küllenmeye meyilli kah oradaydım kah burada
kah satırlardayım kah sayfalarda
işte böyleydim güz sonundaydım gökte dolunay
geceye dayanmıştım ruhumu ben buydum
ne kimseye muhtacım nede kimseye buyuran

ancak acınacak kuru bir yaprak gibi görmeyin beni
Rüzgarda bizzat ben dilediği gibi istediği istikamette
efil efil esen rüzgardım karayeldim ben
bir ömür nefes'tim ben yalın yalnız..

kelimeleri topladım sayıları çıkardım soruları sordum..
soruldum sorgulandım
veremediğim cevapları suskunluğumda buldum
ne hikmetse yaşantımı hep kendimde buldum ve
nice insanları hayatımda yollarımdan silip silip yenilerini yazdım

şimdi hayatımın sonbaharındayım
artık ekleyecek ne bir vir gül kaldı nede nokta
ne bir kelime nede harf

artık kırk kural bittiğine göre ömrü ömrümün hayatımın son faslındayım..
nicedir gördüğüm insanlar
avucumda tutuğum gün parmaklarımda saylı
insanlarla böldüm böldüm bir bölüm kendimi ekledim ama
ömre billah hep yarım kaldım
kendimi tamamlamak için diyer yarımı bir bölümümü bir kişiye vermek arzusundayım
aradığım insan ruhumun aynası canımın dengi gamdaşım ruhdaşım olması dileğimle
kendimi toplayabileceğim tanımlayabileceğim,kelimelerimi kelimeleriyne ekleyebileceğim sayılarımı sayılarıyla toplayabileceğim istediğim
bir hayat müjdecisi