Bir ömürde.... Şiiri - Mehmet Çoban

Meşhur İskender’i okudum. Sonra filmini izledim. Dünyaya hükümranlığını, hırsını, hayallerini, gücünü bildirmek için 40.000 asker toplamış Makedonya’dan. Çıkmış doğu seferine. Önüne gelen bütün ülkelerle savaşmış. Anadolu Toprakları, İran toprakları, Hindistan toprakları. Öldürmüş. Öldürmüş. Öldürmüş. Yakmış, yakmış, yakmış. Yıkmış, yıkmış, yıkmış. Kendi askerinden çok az kalmış. 500 kadar. Öldürdükleri askerler, halktan insanların sayısı tahmin edilemiyor. Siz deyin binlerce. Ben diyeyim milyona ulaştı. Sonra 33 yaşında, yani genç yaşta Babil'de ölmüş. (Pardon ben sinirimden gebermiş diyorum) . Ölümüyle bütün hakimiyeti bitmiş. Feth ettiği topraklar ve üzerinde kurduğu imparatorluk dört parçaya ayrılmıştır. Canlı geri dönememiş ancak cenazesini memleketine getirebilmişlerdir.. Makedonya’dan arkasına aldığı 40.000 insanın, ailesi, kardeşleri, çocukları, kadınları yetim kalmış. Öldürdüklerini hesaba katmayın. Düşünmek gerek insanca. Niçin? Hitler: Tarihi yorumlara bakarsak, 2.000.000 insanın ölümüne neden olmuş. Niçin? Bizim Enver paşamız, basiretsiz tutumları yüzünden 90.000 askerimizi sadece Sarıkamış’ta donarak ölümlerine sebep olmuş. Niçin? Bu gün Amerika’ya başkanlar geliyor. Ancak gelen başkanlar içinde, Amerika’nın gücüne güvenerek, dünyanın her köşesinde kan döken başkanlar var. Dökmeyenlerde vardı. Uzak doğuda, Güney Amerika’da, Orta doğuda ve daha nice yerlerde, babası ve oğlu kan dökmeyi seven, insanlık düşmanı başkan var biliyorsunuz. Tarihte BUSH ismi, çağımıza kan dökücü soy, sülale, babadan oğla geçen bir miras olarak görünüyor. Ben tarihi kan ve gözyaşı olarak okuyorum. Nefret ediyorum tarihten. İnsanların ne kadar çok insanlığa kıydığını, zarar verdiğini nefretle okuyorum. Meşru müdafaa, yani, canı kurtarmak, malına sahip çıkmak, ailesine sahip çıkmak, ülkesine sahip çıkmak için savaşmak zorunda kalanlara bir şey demiyorum. Ama İskender gibi daha niceleri, ülkelerinden çıkarak, ülkeler fethetmek, şanlarına şan katmak için, insanlığı öldürenlere, kan ve gözyaşı ile dünyayı kana boğanlara, Dünden gelen bilgilere, Bugün gördüğüm gerçeklere, Dayanarak, onları insanlık düşmanı ilan ediyorum. Onları sadist, bencil, zalimler olarak ilan ediyorum. Biliyorsunuz, bir insan, insan öldürürse katil olur. İnsan öldürmeyi katillikten alıkoyan eylem, öldürmeyi savaş adı altında yapmaktır. Sanıyorum onun için, insan öldürme hastalığı olanlar. Bir araya gelerek, öf aman, canımız insan öldürmek istedi. Haydi, savaş çıkaralım mı diyorlar acaba? Acaba barış düşmanları, aslında içlerinde yatan insan öldürme duygularını bastıramayanlar mı? Bu gün dizilere bakınız. Filmlere? Hangi diziler, filmler öne çıkıyor. Toplum hangi dizileri, filmleri daha çok seviyor ve seyrediyor? Kan döken, insan öldüren. Hele Rambo gibi, Amerikan insan kıyıcısı. Cüneyt Arkın’ın çevirdiği tarihimizin kahramanları. Bol dövüşlü Çin, Japon filmleri. Yasa tanımadan, adam öldürebilen. Devlete kafa tutabilen. Yasalara kafa tutabilen. Yerli yabancı mafya filmleri. Bütün bu filmlerin, filmlere benzer dizilerin ortak özelliği, göz kırpmadan insan öldürmeleri değil mi? Her öldürenin kendine göre bir nedeni var. Nedenler tartışılır. Kimi kutsaldır. Kimi paradır. Kimi sıradandır. Dikkatimi çeken ise, genelde hepsinin ortak özelliği kin ve intikamdır. Sürekli öldürmeye yeminler ortalığı çınlatır. Bence kavramlarımızı yeniden gözden geçirmeliyiz. İnsanca. Sürekli haykırdığımız, sevgi, saygı ve paylaşım özleriyle. Değilse, bir yerde sevgiden, saygıdan, paylaşımdan söz etmek, diğer tarafta kandan, kan dökücü kahramanlardan övgülerle söz etmek. Pek uyumlu olmasa gerekir. Ve benim en çok dikkatimi çeken. Sanki toplum, tarihten gelen kültürüyle, eline fırsat geçse kan dökmeyi çok rahat yapacak. Toplumda konuşurken, toplumu dinlerken, şu sözler tüylerimi diken diken ediyor. Ya sizin? Bu ülkenin başında ben olsam, düzeltmek için, çok insana kıyarım. Bu ülkeyi düzeltmek için kimsenin gözünün yaşına bakmayacaksın. Ah, ah, ah, elime bir fırsat geçse, ne kadar pislik varsa temizleyeceğim. Nasıl? Sözler tanıdık geldi mi? Ne kadar çok öldürme potansiyeli var değil mi? Sanki bastırılmış duygular. Tarih kahramanları topluma dikiyor. Kahramanlar insan kanı üzerinde yükseliyor. Toplum potansiyel insan kanı dökmeye şartlanıyor. Yanılıyor muyum yoksa?