Bir Ömür Verdiklerimiz Şiiri - Cengiz Ya ...

Yıllarca çamurunu çiğnedik,
Elektrik yoktu, lüks yaktık.
Yetmedi, mumlarla ders yaptık,
Biz sınavlara, işte böyle çalıştık.

Su, hiç akmazdı, o yıllarda,
Testiler ile el arabasında,
Sakalar gibi omuzlarımızda,
Umutları taşıdık, kovalarımızda.

Trafik, hiç dert değildi,
Çünkü; arabalar, saatte bir geçerdi.
Bir ekmek için, bir otostop,
Okul içinse, beklemek gerekti.

İnek besliyorduk.Hatırladımda,
Süt satardık, mahalle aralarında.
Ot ekip biçiyorduk, yaz sıcaklarında,
Mahmutbey'in, o çorak tarlalarında.

Şehirde rüzgarın adı, burda fırtınaydı.
Üşümenin adı, burda buzdan donmaydı.
Eller ısınırken.Odun kömür yakarken,
Burda, ısınmanın adı.Birbirine sokulmaydı.

''Yok anam, yok.Ne marketi, ne sitesi?
Bir Cuma pazarı, bir berber, tüpçü Fahri,
Akşamları, açılırsa Dursun baba kahvesi,
Birde kahır çeken, İnci bakkaliyesi.''

Ah! birde, can arkadaşlıklarımız vardı,
Bir elin, parmaklarından daha azdı.
Kapitalist rejimlerin kuramadığı,
Bizim yıktığımız, Hümanist dostluklardı.

Hani amca dediğim Pala?
Nerde Yücel, hani Celal ağa?
Sivas'lı İsmail, Paytak Mustafa,
Salman, Sucu Hüseyin, Kaptan Rıza?

Adı lazım değil, bir sürüde akraba...

En koyanı ise, İnci Makina Halis,

Söyleyin, Allah aşkına söyleyin.
Yoksa, bitmedimi hala işleriniz?
Söyleyin Allah aşkına, söyleyin.

.........

Nerdesiniz..?