Bir Ömür Susmakmış Şiiri - Baki Şenel

Kurulmamalıydı ayrılığa saatimiz
Tam da burada başladı ufak tefek gitmeler
Aklımızın yetmediğini kalbimize yükledik

dilimizin suçu neydi ki
Kabahat aşkla bakan gözlerimizin değildi
Kışla gelen karı suçladık
Hoyrat gecelerden kalma sabahlar yapıştı yüzümüze
Bütün suçumuz bir fotoğrafa sıkışıp kalmaktı
Vaat edilen dünyada bir kara sevdaya sığınmaktı marifet
Ama biz bunu beceremedik
Biz bize emanet edemedik birbirimizi
Ve ayrılık işgal etti
Bir kaşık kuşkuda boğduk kendi kendimizi
Oysa ekmekti seni sevmek
Kutsaldı sana seslenmek…

Gözlerin denizde bir maviydi
Kolların sarılınca ne de iyi gelirdi
Nisa’nın şakasına varmadan zaman
Bastığın her yer çiçekler verirdi

Oturup çay içmek isterdim her rastığında
Sakarlık yapıp sevda dökmek gelirdi içimden
ıslanacak olsa bile gözlerin
Bir çırpıda kurulayıp
Varsa acıyan yanına öpesim tutardı.
Ama olmadı
Olmadı
Her şey bir vedaya yenik düştü
Gitmek de bir ihtimaldi
Sevgini şehrini bırakıp öylece
Su alan bir gemiyi de artık aşk
Ve sudan sebep battı…

Meğer sesinin duyulmamasıymış hasret
Bir şehirde adının geçmemesiymiş hüznüm
Meğer ağlamak sen gidince oluşan bir fiilmiş
Sen cemre ben toprak
Sen bana düşünce her dal çiçekleniyormuş
Bir çekyat da üstü açık uyumakmış
sensizlik
Kalbimin soğuk almasıymış üşümem
Bir tek saç telin kalmış olma ihtimali ile
Sarılmakmış yastığa seni sevmek
Yaşıyor gibi yapıp her gün ölmekmiş yokluğun
Sol yanımın ağrısı seni hatırladığım içinmiş
Verdiğim kayıpların toplamı senmişsin
Kafesteki bülbülün çalıdaki kuşun sesiymiş senin ismin
Sen kadar gerçek bir o kadar yalanmış aşk
Meğer senden sonrası
Bir ömür susmakmış

Baki şenel. 2018