Bir Ömür İşte Şiiri - Bahar Gülşen

“...Hasretinle akşamları,
ömrümün baharını bekleyerek,
tükettim en güzel yıllarımı...”

I. KISIM

Islak hayallere sarıldım yıllarca,
Pembe düşler kurdum ya! ..
Kavuşulur bir gün diye,
Saatleri hep yarınlara kurup durdum.
Bir yaşam düşledim gecelerce.
Öylesine bir şeydi benimkisi.
Ne Çırağanda bir düğün,
Ne Emirateste balayı istemiştim oysa.
Aslında istediğim herşey vardı da
Birşeyler eksikti sanki.
Onu da buldum bu gün.
Hazan ıssızlığı sokaklarında,
Hayalet kentin.
Buruk yağan yağmurda,
Yalın yürek yürüyüşün,
Safi duygulardan örülü gülüşün ile
Mavi deniz gözlerinde.

II. KISIM

Herşeyimi sana zimmetlemiştim.
Sen de severek imza etmiştin,
Yazısız bu gayriresmi belgeyi.
Gözlerimin içine bakıp,
“Canımsın” deyişinle.

III. KISIM

Son bir kadeh rakı, biraz beyaz peynir,
/ içiyorum işte /
Öylesine,
Kibritin alevinde,
Sigaramın dumanında sen.
Hasret ayazı sarsıyor temelinden,
Son birkaç hatırayı da.

Bir tren sesi / yırtıcı / uzaklardan.
Dumanı, sigaramın dumanına karışmış,
Belli ki o da hasret çekiyor.
/ yüklü /
Bir istasyonda duruyor, bekliyor.
Bulamıyor aradığını sanki,
Çığlık çığlığa, kaçar gibi
Yeni bir istasyona koşuyor,
Kah hızlı, kah yavaş..
Kimi zaman gün görüyor,
Kimi zaman ay o na eşlik ediyor.
Dar dehlizlerden geçiyor, geniş ovalardan,
/ bazen /
Yalçın kayalar aşıyor.
Ve yeni bir istasyon daha...
Bekliyor biraz,
Sonra çığlık çığlığa yeniden.
İşte bir sefer daha bitiyor,
Ana rahminde başlayıp,
Omuzlarda sona eren.