Yokluğun kol gezdiği,
Tahta yamalı kerpiç evlerin birinde,
Yaşı biraz geçmiş bir Zeynep abla yaşardı.
Mahallede herkes ona saygı duyardı.
Her gün mahallenin ıssız sokağında,
Bütün komşularla beraber örgü örerdi.
Çift kapılı evler karanlığa bürününce,
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Diline sağlık
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta