Yokluğun kol gezdiği,
Tahta yamalı kerpiç evlerin birinde,
Yaşı biraz geçmiş bir Zeynep abla yaşardı.
Mahallede herkes ona saygı duyardı.
Her gün mahallenin ıssız sokağında,
Bütün komşularla beraber örgü örerdi.
Çift kapılı evler karanlığa bürününce,
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Devamını Oku
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,