Bir Ömür Geçer Şiiri - Atilla Güler

buruk bir sesleniş oldu melodiler içimde
isabetsiz vuruşların inleyen sözleriyle
reddedilen haykırışların kızıllığı
patlıyor suratımda şimdi
haince

öksüz yarınlarımda
ellerim buza kesmiş
…dudaklarım gibi tıpkı
mor bir akşamüstü ıssızlığı
mühürlerken yüreğimi

üstümü örten geceye dökülen
bir damla sevdanın kokusunda
kayboluş
rakı mezesine karışan sensizliğim
alınmıyor tek bir nefes
yokluğunla

dönüşü olmayan gidişlerin laneti
çalıyor epriyen düşlerimi
kıyılarımı yalayan dalgalardan

çizgilerin çekildiği son satırlarda
günahımın büyüklüğü
ertesi zamanlara bırakılan her beklentide
öfkesi gidişinin
ruhuma atılan en son noktada senin izin

ne olursa olsun
nasıl olursa olsun
düşlerin bitimiyle düşüyor yaprak yürekten
ve yalnızlık vurmaya başlıyor
kastanyetlerini birbirine

yollarda buluyor beni
sancısı anıların
…anılarım
yaprak yaprak
her güz sararan
ama her baharda
yeşillenen yeniden
binlerce sarı
…kırmızı
…kahverengi

bitmiyor…çoğalıyorum gitgide
bir ömür
geçiyor…bitmiyorum/olmasan da

15.12.2006

Atilla Güler