Bir ömür böyle geçti onlar için; doğudur, sorundur denildi, uzatıldıkça uzatıldı kelamlar yıllarca. Bir yana sürtülmüş hayatları her zaman üvey bir annenin yaklaşımı gibi geldi onlara. Taşınılan yeni evin merdivenlerine bir türlü alışamaz ya insan, her inişte her çıkışta bir kez olsun takılır. Takılıp gidilenlerden oldular yıllarca.
*
Bir ömür böyle geçti onlar için; sevimli bir çocuğunun ufak bir gülümsemesine mest olur ya insan, bir elinde pamuk şeker vardır, diğer eli ebeveyninin eline sımsıkı tutunan. Sevimlilerdi ama ne yazık ki görünemediler. Ellerinde şeker umardık; şeker olmasa boş kalsa da olurdu keza, ama olmadı! Ellerinde sürekli bir terk edilmişliğin mermisi bulunan silahlarla bir ömür geçti yıllarca. Biri sana, biri bana, biri tüm acımasızlıklara denildi, üzerine isimler yazıldı ele geçmiş her türlü aşındırıcı araçla ve namlu doğrultuldu, bir şekilde döndü ucu üvey evlat muamelesi gördüğünü umduğu vatanına. Bir su-i zandı yaşananlar. Hüsnü zan kayıptı, yoktu ortalıklarda.
*
Bir ömür böyle geçti onlar için; tarih boyunca sırt sırta, omuz omuza duran iki millet düşman gibi oluyor; kardeş kavgası denilen tabir burada anlaşılıyordu aslında. Oluyordu işte! Bölücü denilmesi buradan geliyordu. Çürük elma malumdur çıkıyordu. Tezattır ki çürük elmalar yeri geliyor onların ağzı dili oluyordu. İşte bu noktadan sonra onlar bir hiç oluyordu! Oluyordu işte, ‘kan damarda durduğu gibi durmuyordu.’ Aslında içlerinde her zaman için bir olma duygusu yatıyordu, her şey güzel oluyordu zamanla, düzeliyordu belki, ama en güzel yerinde hep uyandırılıyordu. ‘Kan tutuyordu.’ Kâbustu, lanetti, cehennemlikti, aşağılıktı vesairesiyle tüm kötü sıfatları hakediyordu güzel düşleri ‘bölen’. Bölücü tabiri de buradan geliyordu. Onlar ise ne yazıktır ki ‘bir ara bir dere’ denilen tabire icabet etme zaruriyetinde kalıyordu. Yaşıyorlardı yaşamak eğer bu ise. Bir ömür geçiyordu…
Bir ömür böyle geçiyordu onlar için; birazı anlaşılmak ile, birazı kavga dövüş ile, birazı küslükle yaşanılıp gidiyordu.. Tutarsızca, anlamsızca, kimi zaman ihanet ile, yolsuzca… Bir nesil böyle yok oluyordu.
Muhammet Cihat DöleşKayıt Tarihi : 23.4.2012 12:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!