Bir Ömür Boşa Gitti Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Artık bittim, tükendim, ne olursun zulmetme,
Ömür boyu bekledim, bundan sonra bekletme,
Herşey eridi, bitti, bir ömür boşa gitti,
Yıllardır ettiğini bana bir daha etme.

Çileler içindeyim ve kimbilir nerdeyim,
Eskimiş dertlerimi yine mi dert edeyim,
Yine mi gözyaşımı mendillerle sileyim,
Şu yaklaşan vuslatı bir daha erteletme.

Bu ne biçim şanstır ki; ağlamak var, gülmek yok,
Bu ne biçim şanstır ki; sürünmek var, ölmek yok,
Bu ne biçim şanstır ki; ipler hazır, ilmek yok,
Feryadım senin için, başkasına iletme.

Ben nelere güvendim, neler bana ne etti,
En engelsiz yollarda kader nasıl bekletti,
Hani fallarda bana mutluluk gelecekti,
Ben seni istiyorum, daha fazla istetme.

Aylar doğmuştu güya yüreğime fallarda,
Kısmetler geliyordu büyük büyük sallarla,
Ben hep ayni yerdeyim, fallarım uzaklarda,
Her seven çekip gitti, bari bir tek sen gitme.

(MELEKLEŞMİŞ MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 9-10/100)