Bir Ömür Şiiri - Ahmet Can 3

bir deli zemheri kaplamıştı gönlümün bahçelerini
açmaz olmuştu güller küsmüştü dallarıma bülbüller
bitmek bilmeyen gecelerdi yorgun gözlerimin yazgısı
yaşanmamış bir ömürdü geride bıraktığım sensiz günler

yıkılan hayallerimin kıyısındaydım bir gece vakti
sahilime vuruyordu yitip giden umutlarım tek tek
parlıyorken dolunay tüm kudreti ile gökyüzünde
bir kaç damla yaştı sadece senden kalan benim yüzümde

yitirilen bir aşkın arkasından bakarken tüm çaresizliğim ile
lanet ediyordum senden uzakta aldığım her nefese
gözlerimden süzülen yaşlar günün birinde dinsede
geçmezdi kalbimdeki bu yara 40 yıl geçse de

ama biliyordum birgün o günün geleceğini
kocaman gözlerini kısarak bana yeniden güleceğini
küçücük ellerinle sararak bedenimi
söyleyecektin yeniden beni sevdiğini

cigan gözlüm,tatlı sözlüm,pamuk yüzlüm
sende can buluyor işte yorgun gönlüm
güz bahçemde açan tek gülüm
gelecekse senin yanında gelsin ölüm

ayırma o masum çocuksu gülüşünü gözlerimden
mağrum bırakma beni senin hayat dolu kalbinden
kapatma gözlerini ışğım eksilmesin
izin ver bu adam bir ömür seni seyretsin
izin ver bu adam bir ömür seni sevsin