Bir ömür Şiiri - Oktay Çekal

Bir ömür

Dim dik hayatın sokaklarında,
Esen rüzgârlara kafa tutarım.
Mutsuzluğa, bir ömür meydan okudum.
Yüzü gülen, gönlü gülen bir yürek oldum.

Bulutlu geceleri, hayatımdan çıkarttım.
Her geceye bir güneş ısmarladım.
Zamandan, yalnızlığın her anını sildim.
Hiç yalnız kalmadım, hep sevgiyleydim.

Ömrümü yaşarken, hayatı öğrendim.
Yüreğimde bir dünya sevgi, yeşerttim.
Kin duymadan, nefret nedir bilmeden,
Bu günlere, inançla yaşayıp geldim.

Yalan sevmem, dosdoğrudur yolum.
Her insana değer veren bir yüreğim var.
İnsanın en büyük ihaneti kendinedir bilirim.
O yüzden hayatla barışıktır, aldığım her nefesim.

Çabuk pes etmem, bırakmam tuttuğumu elimden.
Annen babam böle öğretti, mirastır bana…
Bu dünyaya geldiysek bir amaç içindir,
Barış kardeşlik ve her mazluma yardım için…

Ben hayatı yıllar önce okudum, esprisini anladım.
Bu ömür Allah tarafından verilen bir hediye…
Her günü dopdolu yaşayıp, hakkını vermek lazım…
Yaşamak yorulmaktır, yorulduğun kadar yaşarsın.

Üstelik sevdiklerim var, küçüklerim var bal peteklerim.
Her gün mis kokan yüreklerinde dolaşırım.
Aşklarım benim, canıma katık diye sıvadığım
Hayatımın anlamları, ömrümün açan çiçekleri…

Ben hayatın tadına, olduğum gibiyken vardım.
İçimden geldiği gibi yaşarım,
Ben işimi seven, sorumluluğumu bilen bir bireyim.
Özümde insan sevgisi Allah korkusu ve inanç var.

Oktay ÇEKAL
26.01.2016-13.45