Vuslat Saatimi Ölüm'e Kurdum

Yalnızlık ve tütün kokan odamda
Bir mindere bağdaş kurup oturdum.
Beni kor ateşte yakan gözleri
Dumanlar içinde aradım durdum.

Açtım penceremi ak bir akşamda
Öfkemi kar kusan göğe savurdum.
Aşk için söylenmiş bütün sözleri
Toplayıp duvardan duvara vurdum.

Ve çaresiz karar kıldım bu gamda
Hasret kadehine hicran doldurdum
Kestim umudumu örttüm izleri
Vuslat saatimi ölüm’e kurdum…

Ahmet KÖKEN