Bir Ömür Şiiri - Murat Arıcı

Ben yılları, yıllar beni izledi.
Hayat bir sır oldu, yıllar gizledi.
Güzel ne var ise gönül özledi.
Öylesine geçip gitti bir ömür.

Bir öte koşturduk, bir de beriye.
Dönüp de hiç bakmadık ki geriye.
Onun şu da varmış, benim yok niye?
Derken geçip gidiverdi bir ömür.

Uzak yakın olmuş, yakın da uzak.
Ölüm canlı için kurulmuş tuzak.
Dostun ne kadarmış, düşünce bir bak!
Bakma artık, geçiverdi bir ömür.

Baba ocağını, yâr kucağını,
Gönül bahçesini, sevda bağını,
Hem çocukluk hem de gençlik çağını,
Bırakıp da gidiverdi bir ömür.

Tek tesellim, mazlum âhı almadan,
Zalim kapısında köle olmadan,
Hazan gelip, yaprak döküp solmadan,
Mevsimsizce göçüverdi bir ömür.

Kapkaranlık bir boşluğa dalınca,
Yalın ayak, başı kabak kalınca,
Gözyaşıyla ismim hatırlanınca,
Anladım ki bitivermiş bir ömür.