Bir ömür Şiiri - Deniz Güneş

Dört kardeşin en küçüğü
Bir buçuk yaşındaydı henüz
babasını kaybettiğinde
yurdundan uzak gurbet ellerde
kalmışlardı artık bir başlarına

Ablası okulu bırakıp
annesine yardım etti
eve para getirmesinde
sonra da abisi bıraktı okulu
küçüklerine daha iyi bakmak için
atıldı yaşamın zorluklarına

çok özendiler en küçüklerine
çok ilgilendiler
çok sevdiler
ama O'nu ne çok sevdiklerini
hiç söyliyemediler
yorgun düşüyorlardı günün her bitiminde
çalışmaktan.
unuttular dile getirmeyi
yüreklerinin sesini
O'nu ne çok sevdiklerini

En küçükleri büyüdü
yetişkin bir insan oldu
akılda, zekada, mevkide büyük.
konferansalar verdi işi üstüne tüm dünyaya
sevdiği işi yaptı
sevdiği kadınla evlendi
hep seveceği güzellemeleri oldu
küçükken çocuklarına
uykularında kulaklarına fısıldadı
usulca seni seviyorum

yabancı diyarlarda yabancılara
kendi dilinde olmayan
seni seviyorumları sıraladı
hissetmeden onlar mutlu olsunlar diye
biliyordu duymak çok güzeldi

bir keresinde demek istedi
seni seviyorum diye
fena halde demek istedi
sevgisini sevdiğine
diyemedi
anılarında aradı
ana dilinde duyduğu
ifadelerde
bulamadı
duymamıştı
diyemedi

O evin en küçüğü
Bütün dillerde söyledi
Ana dili hariç