Bir Ömür 1 Şiiri - Ozan Efe

suskun ağaç dibinde
durunca yel esmiyor
tanındığım cebinde
yorunca el kesmiyor

sağ elim altı parmak
altıncısından kırmak
boyu boyuna yarmak
kurunca bel kasmıyor

uykusundan uyandı
kapında kim dayandı
midem nedense yandı
vurunca sek kusmuyor

Ankara’m pakça ağar
badem çiçeğim yağar
tavşana gitmez zağar
sorunca kül pusmuyor

çay gelir ardın arda
deli gönül havarda
oturduğu yer darda
zorunca gül susmuyor

bıyıktan kısa kalmış
aynaysa terse çalmış
gider sandım alçalmış
korunca del kısmıyor

düş gibiydi gerçeği
büyütürsen merceği
görür görmez beceği
nurunca kel pısmıyor

anasından kızıyor
danasında süzüyor
ördeği kaz yüzüyor
turunca göl ısmıyor

geldiğimiz bu güne
inanmam öldüğüne
bayramına düğüne
dorunca gül asmıyor

dağında dağ olayım
bağında bağ bulayım
çağında çağ alayım
morunca dil yasmıyor

serilmeden yatağı
derilmeden otağı
kurulmadan kontağı
orunca zil basmıyor

masa üstü karışık
yanmayana bir ışık
ozan efem barışık
burunca tel küsmüyor

160112çiğdem