(3)
On İki Eylül vurdu, hukuk dersi çalıştım,
Ağır Ceza yolunda yürümeğe alıştım! ...
Askeri Mahkeme’de yargılandım, neden mi?
Yolsuzluğu yazmıştım, ben mi suçlu, eden mi? ...
Suçu edeni yazdım, meğer bu gizli sırmış!
Hem de devlet sırrıymış, yazım kötü ısırmış! ...
On altı yıl cezayı bana reva saydılar,
Dik durdum ülkem için, bu fikirden caydılar! ...
Öldüm öldüm dirildim, altı ay sır’at geldi,
Dosdoğruydu yazdığım, sonunda berat geldi…
Atatürk’ün izinde, Cumhuriyet tutkusu,
Yıktı geçti eğriyi, budur yaşam utkusu…
Kim ne derse desin de, ülkeme kastetmesin,
Özgürlüktür tarzımız, başka bir halt etmesin! ...
“On İki Eylül”, bizde, derin izler bıraktı,
Bir iktidar uğruna, çokca yürekler yaktı! ...
Çoluk - çocuk telaşı, tahsil - terbiye derken,
Ne yaşadık bilmem ki, böyle çile çekerken…
Aktı, zaman durmadı, şimdi dede olduk bak,
Torunum, durma öyle! ... Sen de bir meşale yak! ...
(….Devam edecek….)
Nafi ÇelikKayıt Tarihi : 9.11.2011 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özgürlüktür tarzımız, başka bir halt etmesin! ... '
Kim ne derse desin, 10 üzerinden 10 Nafi Bey...
Ellerinizden öpüp saygılarımı sunuyorum.
- 1 -
1943’te, Arslanköy’de doğmuşum,
29 Ekim’de, karanlığı boğmuşum…
Evin tek erkek oğlu, dört kıza bedelmişim,
Kimine yakın bir dost, kimisine elmişim! ...
Başöğretmenim Eşref Demirel oldu önce,
Kıbrıslı Ahmet Hoca, yol gösterdi gönlünce…
Eyüp Sandal hocamdan, neler neler öğrendim,
Doğrulara sarıldım, eğrilerden iğrendim…
Saadet öğretmenim, başımın tacı idi,
Yaşamak güzel ama, ayrılık acı idi…
Çok şiirler okudum, çıkıp da kürsülerde,
Alkışlara aldandım, çoğu dinletilerde…
İlk aşkı tadıverdim, daha orta ikide,
“Adam sen de” demeyin, büyük aşktı belki de! …
Kıskananlarım oldu, el ele gezinirken,
Çocukluk aşkı işte, yüreğim yandı erken! …
(Devam edecek....)
Bir Ömrün Özeti
- 2 -
İhtilali yaşadım, daha orta üçteyken,
Ciğerim yandı ama, ne gelirdi ki, elden?
“Deniz taşla dolar mı”, “Silo karton” dediler,
Yatırımcı Başbakan, iki bakan yediler! ...
Şevket Rado hocamdı, bana şiir öğretti,
Aşka şiirler yazdım, şiirler bana yetti…
İnşaatta okudum, şiir ördüm bıkmadan,
Su doldurdum kabıma, yaban ele akmadan…
Yeditepe, Varlık’ta yazmak bana hünerdi,
Kazanmak şöyle dursun, yokluk beni yenerdi…
“Hürbakırköy” gazetem, yokluğa rağmen idi,
Özgürlüğe aşıktım, ruhum bir seğmen idi…
Sivil Havacılığa girişim sürpriz oldu,
Elim ekmek tutunca, heybem şiirle doldu…
Aşık oldum eşime, şiirlerle oynaştık,
Oğlumuz Anız doğdu, kaynaştıkça kaynaştık…
Sonra kızım Didem’i, ne de çok özlemişiz,
İki evlat uğruna ne yürek közlemişiz…
Asker olmak borcumdu, yetmiş beşte ödedim,
Hatıram var Girne’de, “Kıbrıs Türkündür” dedim…
Sonra, “Mersin” diyerek, doğduğum yere geldim,
Yazdım, çizdim, durmadım, koca bir ömrü yedim…
Yazdım diye mahkeme kapısına alıştım,
On İki Eylül vurdu, hukuk dersi çalıştım…
(Devam edecek....)
Nafi Çelik
Bir Ömrün Özeti
(3)
On İki Eylül vurdu, hukuk dersi çalıştım,
Ağır Ceza yolunda yürümeğe alıştım! ...
Askeri Mahkeme’de yargılandım, neden mi?
Yolsuzluğu yazmıştım, ben mi suçlu, eden mi? ...
Suçu edeni yazdım, meğer bu gizli sırmış!
Hem de devlet sırrıymış, yazım kötü ısırmış! ...
On altı yıl cezayı bana reva saydılar,
Dik durdum ülkem için, bu fikirden caydılar! ...
Öldüm öldüm dirildim, altı ay sır’at geldi,
Dosdoğruydu yazdığım, sonunda berat geldi…
Atatürk’ün izinde, Cumhuriyet tutkusu,
Yıktı geçti eğriyi, budur yaşam utkusu…
Kim ne derse desin de, ülkeme kastetmesin,
Özgürlüktür tarzımız, başka bir halt etmesin! ...
“On İki Eylül”, bizde, derin izler bıraktı,
Bir iktidar uğruna, çokca yürekler yaktı! ...
Çoluk - çocuk telaşı, tahsil - terbiye derken,
Ne yaşadık bilmem ki, böyle çile çekerken…
Aktı, zaman durmadı, şimdi dede olduk bak,
Torunum, durma öyle! ... Sen de bir meşale yak! ...
(….Devam edecek….)
Nafi Çelik
Nafi Çelik
Bir Ömrün Özeti
-4-
“Özet” deyip geçmeyin, neler neler yaşadım;
Kül ettim yüreğimi, acılarla okşadım! ...
Sevdiklerim terk etti; birer birer gittiler,
Buğulu hayallerim, bilmem neden yittiler? ...
Oğlum – kızım büyüdü, çok uzaktalar şimdi,
Yangın yeri yüreğim, ateşi koyan kimdi? ...
Evlat hasreti başka, sağlıklar diliyorum,
Aramasa da onlar, kaderim, biliyorum! ...
Babam terk etti önce, kırıldı ümitlerim,
Öyle yandı yüreğim, savruluyor küllerim…
Kulağımda küpedir, “Doğru sev” dedi bana,
Sevdam öyle büyük ki, atamadım yabana! ...
Sevince doğru sevdim, her aşkı kutsal saydım,
Zifiri karanlıkta, sevdaya doğan ay’dım…
Emaneti babamın, anam da uçup gitti,
Yeter Allahım yeter, bu acı bana yetti…
On iki ay oruçlu, anamı unutamam,
Melekler dürter durur, fatihasız yatamam…
Amca, dayı, halalar, arkadaşlar nerdeler,
Biliyorum dostlarım, dönülemez yerdeler! ...
Her insan gibi ben de, acıma razı oldum,
Sevda çektim kendimce, yaşamaktan yoruldum…
Gelmedi sevdiklerim, yıllar var, ben, n’iderim,
Varsın dönmesin dostlar, ben onlara giderim…
(Devam edecek)
Nafi Çelik
Uzun bir ömrü eşiniz evlatlarınız,tüm sevenerinizle birlikte esenlik içinde gönlünüzce yaşamanızı diliyorum...
Yıktı geçti eğriyi, budur yaşam utkusu…
Her satırı ayrı bir anlamlı ve güzel 12 eylül çok canlar yaktı ama ülke de hala taşlar yerine oturmadı yine acı çekenler haksızlığa uğrayanlar çoğunlukta.. aydınlık günlere doğru saygılarımla.. tam puan..
Zerrin TAYFUR
TÜM YORUMLAR (71)