Bir Ömrün Bitişi Şiiri - Hüseyin Çelik

Nerde kaldı o güzelim günlerim
Zaman ne kadarda çabuk geçiyor
Bitmek bilmez dediğin bir ömür
Bir kapının açılıp kapanması kadar
Ne kolay geçti ömrüm
Nerde kaldı o zor günler nerde
Nerde kaldı şatafatlı yıllarım
Nerde anam ve nerde babam
Bir goncanın açması kadar güzel
Ve bir kitap sayfasını açmak kadar basit
Bir güzelin gözlerine bakmak kadar heyecanlı
Bir fincan kahve kadar hatırı sayılır ömrüm
Nerde kaldı nerde kaldınız nerde kaldılar
Heyecandan titreyen bacağım
Bir dünürlük anında
Ve sevgilinin getirdiği kahve
Titrek bir sesle sağ ol deyişim
O endamı o çalımı ve tatlı hayallerim
Birde düğün halayı vardı davullu zurnalı
Horon tepen köy gençleri gelinlik çağında kızlar
Nişan yüzüğüme baktıkça
Aklıma gelen güzel hatıra
Nerdesiniz nerelerdesiniz ben nerdeyim
Sabah kuş sesiyle uyandığım odam
Hazırlanmış kahvaltı ve çay
Her sabah sakal tıraşı ve el yüz yıkamam
Aynaya baktıkça değişen yüzüm
Ve birden çatlamış dudaklarım
İfade edemediğim iki kelime
Su su ve su kalmamış takatim
Her sabah aynaya baktığımda
Hazan vurmuş çiçek gibi
Mahvoluşumu seyrederim
Evden çıkarım büyük bir azimle
Yollar kalabalık yollar uzun
Bazen servise binerim bazen dolmuşa
Herkes bir şeyler peşinde koşar
Hatırıma geldikçe o güzelim günlerim
Bir hoş olur içim bir hasret düşer bağrıma
Nerde kaldı o eski günlerim nerde
Nerde kaldı insanı öldüren dünya
Bir güneş doğar ufuktan sabah
Ve birde güneş batar ufuktan