Bir ömrün baharı anılınca!

Ne gecelerin çığlığında
Ve ne de sabahın kuşatan ayazında
Şayet hürriyet bir ömrün baharında en anlamlı olansa

Ufuklar kararsa da
Tüm yıldızlar semadan hor baksa da
Şayet nazar haksa nasibin mutlak hakikati solunacaksa

Kuşlar kanadını çırpacaksa
Çocuklar mütemadiyen çığlık atacaksa
Nisa kimliği asırlarca horlanacaksa bakmam kim çıkarsa

Hayatın her safhasına
Mazlum gönüller sürekli mağdur olacaksa
Hamiyet sahipleri sukutu hayali soluyacaksa hiç aldırma

Kanayan yaraları sarma
Akan gözyaşlarının serencamında kalma
Kulağınla duyduğun, gözlerinle gördüğün haksızlığı anma

Ne geçip giden yıllara
Ne dur durak bilmeyen boş boğaz olanlara
Hissetmek adına kalbi olmayanlara ve hakk tanımayanlara

Umudun Ummanlara uzansa
Düşlerinde sürekli baharlar seni kuşatsa
Şayet ortalıkta ulu orta bir haksızlık yaşanıyorsa horlanma

Haşyetin adımları uzak sanma
Aynada ki haline mütemadiyen bakıp aldanma
Bir anda olsa nefesin sahibinde yorulma, kalbi de soldurma

Ruhunun hakikatine uzansana
Mazlum nefeslerin dertleriyle kavrulsan aşkla
İşaret taşlarının zindeliğinde saadet yakınsa ve asla usanma

Halini kuşatan tüm anların
Kendi seyrinde durmadan akacak o kanın
Şahadet sağanağında sabahın, ebette vuslatı koklayacak aşkın

Buğurda çekilecek sancının
Sevdasıyla yaşanacaktır muhabbet hazzında arın
Gelmiş geçmiş o sevdaların suhuletinde gizlenen her muradın

Yaşamakta anlam bulan kelamın
Sanat bendinde zikredilen her harika cefanın
Aşkla semadan inen sağanağın bereketiyle anlamlaşan toprağın