Bir ömre dair Şiiri - Şair Bertaraf_01

Bir ceviz ağacının gölgesinde tükettiğim çocukluğum
Ve dizlerimin aynalanması mahalle maçlarında
Arkasında yumruk atmayı öğrenmem haksızlığa
Annemden yediğim ilk banyo dayağı
Babamdan duyduğum en anlamlı aferin
Ayakakbımı kendim bağladığımda...
İspiyonun kol gezdiği ilkokul yıllarım,
Okulun arkasında sigara içtiğimi söyleyen kız
Ve ilk satılmam ilk defa bir kız yüzünden tokat yemişliğim..
Sonra köyde biten yaz tatilleri ve tekrar eve dönüş ve ilkkez ayrılığı tatmam Dedemden ninemden ve yavaş yavaş
Büyüdüğümü bilemeden geçen yıllar...
Sonra ortaokulda matematiğin bunaltması
Ve bir komşı kızında yiten aklım
Oysa oyun oynardı nice yaşıtım
Zaman akıyordu oysa
Dünyamı küçülüyordu
Gözlerim mi büyüyordu?
Gidilmez yollardan geçiyordum
Ufka bakıyordum zil zurna sarhoş
Ve abilerimizin dediği gibi daha cesur olup
Mektuplar yazıyorduk sevdiğimize sev diye...
Delikanlılığım
Kanımın gökdere gibi akması
Ve mezara gönderdiğim sıra arkadaşım
Ayrılığa hergün biraz daha alışıyordum..
Üniversiteyi kazanmam için bazılarının tesadüf demesi
Dokunurdu babama
Ve benim adana otogarında
İlkkez ayrılmam beni büyütenlerden
Memleketimden ve ceviz ağaçlarından
Ve deli dolu günlerimin mirası
Elimdeki neşter kesiği
Elim yüreğimin üstünde...

Ve yurt yollarında tozlanırdı aykkabılarımız
Baretta mustafa türküler söylerdi
Çarşambada bıraktığı yarine
Ben uslanmadan aşık oluyordum
Bir çift ela göze...
İlk defa tutmuştum ellerinden
Yılmaz Güneyin duvar filmiydi
Ve ilk defa böyle sızlamıştı
Sağ elimdeki neşter kesiğim..
Kavgadır hayat dediğin derdi dedem
Ve ben en büyük kavganın içinde
Seni yaşarken..
Bir kumrunun kanadındaydı gökyüzü
Bir kelebeğin ömründeydi hayatın anlamı
Bir insanı sevmekle başlıyordu oysa
Büyüdüğünü bilmek
Ve ben büyüyordum
Ceviz ağacı duruyordu
Gölgesinde çocukluğum yoktu
Belki hiç kimse yoktu..
Ben büyüyordum zaman kirleniyordu....

Ve ayrılık bir şehirden,
Ayrılık ki arkadaşlardan,fukara sofralardan
Artık yeşilırmakta yüzen hayallerimizde olmayacaktı
Parasız pulsuz zengin düşlerim..

İşsizdim,kimsesizdim boştum
Boş bulunuyordum
Ve hayat hep boş yanını kollardı vurmak için
Sen öğretmen oluyordun
Ben yolunu bekleyen
Bana ayrılığı öğreten otogarda,
Babama diyemiyordum
Bir sevdiğim var diye
İşim yoktu anama diyecek oldum
Oğlum düğün dernek ne ile
Susuyordum
Ve küfürler ediyordum
Sistemin acımasızlığına
Ben değişiyordum
Sen değişiyordun...
Ve birgün ansızın asker oldum belki düzelir aramız diye
Tunceli dağlarında ölümler görüyordum
Baharı bekleyen kardelenlere inat,
Hava soğuk
Memleketime bahar küs
Ve sen sus pus
Ağzından bitsin lafını duymak
Dokunuyordu emeği olan adama....

Ceviz ağacında yalnızım şimdi
Değişen onca şeyin yanında benim sığınmışlığım
Dedemin ilerleyen hastalığı
Baretta mustafanın tezkere akşamı öldürülmesi
Ve sana yakıştıramadığım
Günahın,benim ahım...
Eğer bunlarsa kader
Varlık ne...
Ve büyüdüğümüz müydü
Bizi sevdiklerimizden ayıran..
Bir ömre dair ne varsa
Ve dedem haklıysa
Hayat bir kavgaysa
Ben hükmen yeniğim
Hayat haksız galip...........