Oturmuş kalem elimde sana bunları neden anlatıyorum?
Dar zamanlar yaşıyorum…
Hata üstüne hatalar yapıyorum. En büyük hatam, seni vazgeçilmez sanmam oldu her hâlde…
Nefes almalarımdan, seni düşündüğüm her anı yazma çabam niyeydi?
Neden hep düşüncelerimi seninle ilişkili kılıyorum? Neden hep sanki geçmişe hayranmışım gibi biteviye seni anlatıyorum?
Aslında her anlatışım senin güzelliklerinle dolu, yaşamımın kesitlerini döküyorum cümlelerle gözümün önüne… Her cümlem senden bir parçamı alıp koparıyor kağıtların üstüne…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
