Bir ölüşün vardı içimde...

Bir ölüşün vardı içimde
Öyle çakıp gözlerini tavana
Öyle çakıp ellerini ellerime
Öyle susup hayatın ciğerine…

Bir ölüşün vardı kış günü
Zelzele gibi gidişin
Ellerinde bir demet gül
Yüreğinde öfke, ihanet…

Bir ölüşün vardı ki
Merde namert
Namerde mert diyerek
Suskunca gidişin…

Bir ölüşün var hala içimde
Öylece kalakalışım kaldırımda
Kaldırımlara sevdalanışım
Ve bir bitişim vardı ki benim…

Şimdi bir çöküşün var içimde
Hala nefes alıp veren bir varlığın
Titreyen ellerimde ellerin
Sesimde soluğun var hala
Bir gidişin var içimde…

Hala içimde;
Aslanı kediye boğduruşun…