yaşarken
varı yoğu
bir nefes hava
bir lokma ekmek
bir katre suydu
malı-mülkü
işte
hepsi buydu! ..
ve sonunda
elde olanı bitirdi
giderken
yalnız
kendini götürdü
yanına bir şey alamadı
her şeyini burada bıraktı
çok da telaşlı gitti
zîra yolu ıraktı
ömrünün
çoğunu ağladı
azını güldü
en çok da
öldü
düşen
takvimden son yapraktı
üstüne atılan
iki avuç topraktı
bir yıldızdı aktı
geriye
kocaman bir HİÇ bıraktı!
Kayıt Tarihi : 4.4.2011 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!