Bir Ölünün Şiiri Şiiri - Serkan Gökü

Bu kez kalemi tutan elimde
Ne can var ne de kan
Cansız bir bedenle yazıyorum
Ve elimde hırçın bir kalem
Mürekkebi göz yaşlarım olan
Ölü bir şairin yarına hasta bir şiiri bu
Sana yazılan

Bir ölü şiir yazamaz diyeceksin biliyorum
Bak yazıyor işte
Bastırıyor üzerine kalemin
Arada bir kafiye yapıyor
Ve her harfe onlarca göz yaşı döküp;
Sayfayı ıslatıyor
Bir görsen yar neler oluyor
Katili SEN olan bir ölü
Hem şiir yazıyor hem ağlıyor

Şu Mecnun’u bir görsem soracağım
Nasıl unuttun Leyla’yı
Aşkı icat edeni bir bulsam anlattıracağım
Nasıl çektin çilesini
Hepsi şimdi ahrettedir dersin biliyorum
Ama doğru değil
Aşka ne kurşun işler ne de ölüm
Aşkları ölse de aşıklar ölmez gülüm

Neden öldüğümü sorarlarsa bir gün sana
‘Bensizlikten’ de de güleyim
Saçmalık
Ben senli gün gördüm mü ki
Sensizlikten öleyim

Artık kıyıp kendime kurtulsam diyorum
Bir intihar kurşunuyla dost olsam,
Bir tren yolunda üçe bölünsem
Her bir parçası sen
Ya da bir otoyolda ezilip
Yolda baş harfin olsam
Biliyorum korkuyorsun hepsinden
Boşuna korkma yapamıyorum zaten

İntiharım çok zor oluyor bilmelisin
Ne zaman çıksam otoyola
Tam istediğim hızda bir araba gelirken
Sesin geliyor karanlık bölgeden
Koşuyorum hemen sana doğru
Ama ne sen varsın ne de gölgen
Nerde bir silah görsem
Dayayıp şakağıma çekiyorum tetiği
Ama yine olmuyor, olmuyor işte
Ya silah boş çıkıyor ya bozuk ya da sahte

Ne zaman denesem
Bir trenin altına atlamayı
Tam yapacakken duruyorum
Ve şöyle diyorum
Onun yüzünü bir daha görmeden asla olmaz
Bu en az yüz kere oldu inan bana
Her seferinde sana olan aşkım
Ve sana olan hasretim engelledi beni
Şimdi yine bir tren yolunun ortasındayım
Ve yine SEN’li hülyalara daldım
Az önce geçti bir tanesi
Ve ben yine bir sonrakine kaldım

Bir gün bir yerlerde
İntihar kurşunuyla
Kendine kıymış birini görünce
Yaklaş; bi bakarsın
Gerçekten başarmışımdır; BENimdir
İyice tanımaya çalış
Ben olduğumu anlayınca şöyle de:
Onu ben bir bayram arifesinde öldürmüştüm zaten
Ölmüş olamaz
Dünyadan gitmek istemiş hepsi bu
Ve aklına gelsin
Öldüğümü sandıkları o anda bile
Ben seni çok seviyorum

Aslında sen hiç hakaret etmedin bana
Hepsinde haklıydın
‘Hayvan’ dedin haklıydın
Çünkü seni hayvan gibi seviyordum
‘Salak’ dedin bilmiştin
Çünkü belki görürüm diye
Günde yetmiş iki kez evinizin önünden geçtim
‘İnek’ dedin yanılmadın
Çünkü gün yirmi dört saat inek gibi
Seni düşünüyordum
Ve ‘Beyinsiz’ dedin
Doğruydu
Beynim SENdin
Ve ben en sensizdim

Uğrunda Allah yolunu unuttum yar
Uğrunda tanrının yolundan oldum
Bana bir günah yazılınca
Sana binlerce yazılıyor
Ve içimde hep bir ıstırap var yâr
Çünkü sana bu şiiri yazan kişi
Sevap şeylere de günahkâr

Bak yine kendini bilmez bir şiir yazdırdın bana
Bir ölünün şiir yazabileceğini gösterdim ben de sana
Sen benim ölüş sebebimsin yar
Sen benim yaşama isteğim
Sen beni asla istemeyeceksin biliyorum
Olsun ben alıştım sayılır
Sen sevsen de sevmesen de
Sevmesen de sevsen de
Ben seni seviyorum

Tek kurtuluşum intiharım yar
Her zaman istekli olacağım ölüme
Bir yer bulursam seni hatırlatmayan
Orada kıyacağım kendime

Neden öldüğümü sorarlarsa bir gün sana
‘Bensizlikten’ de de güleyim
Ben senli gün gördüm mü ki
Sensizlikten öleyim.

SERKAN GÖKÜ