Bir Ölünün Günlüğünden...

Yalnızım, hiç olmadığım kadar
Soyutlamışım kendimi
Sardığında içini ısıtacak sevgiye
Geleceğe beslenen ümide
Geçmişe duyulan özleme
Herşeyden önce kendimi düşünmeye
Ondan şundan birşeyler bilmeye
Başkalarının yazısını okumaya
Çalışıp emek karşılığı para dilenmeye
Gelmelere... gitmelere...
Yalnızım...
Atmışım karanlık pelerinimi üstüme
Gündüzün olmasını bekliyorum
Birazdan bir ışıltı görülecek
Koca koca dağların ardından
Herşeyden vazgeçmem karşılığında
en güzel hediye verilecek yaşamdan
Öyle anlaşmıştık tanrıyla
........yalan söyleyecek değil ya
Ama yalnızım şimdi
ne gelen var... ne giden...
Yalnızım bilinmeyen bir yerde
Üstümdeki taşların altında...