Bir Ölüden Mektup -3 Şiiri - Seyit Er

Canım sevgilim
Upuzun bir eyvah bırakıyorum sana
Bin ömre sığmayacak kadar acı düştü payımıza
Güneşi sürüklemek istedim hayatına
Bastığın toprak olacaktım ayaklarına
Oysa bir gölge bile değilim şimdi yanında
Ne kadar büyüktü ve ne kadar yalındı düşümüz
Ama hiç gülmeye dönmedi yüzümüz
Ölüm döşeğinde karşılaştırmıştı Tanrı bizi
Aralamıştı üstümüzdeki sis perdesini
Dağılacak sandık bu abluka
Dinecek sandık acıdan yana fırtına
Uyanacağız dedik bu kabustan
Süt liman sabahları yaşayacağız sandık
Yüz bin acı bir gülümseme eder dedik
Yetişir dedik
Bir bilye bile olamadık hayatın çarkında
Yarıp geçeceğiz dedik bu kuşatmayı
Hiç zaiyat vermeyeceğiz sandık
Oysa rehineydi çocuklarımız onların elinde
Gül yaprağını koparır gibi koparacaklardı liğme liğme
Kendilerini gizleyip birer canavar yaratacaklardı bizden
Sevgi demeyeceklerdi ısrarla bize
Anlamayacaklardı
Bizi öfkeye dönüştüreceklerdi
Nefrete dönüştüreceklerdi çocuklarımızın gözünde
Ondan
Ondan işte canım sevgilim
Upuzun bir eyvah bırakıyorum
Bunları yaşatmamak için sana