Bir Ölüden Mektup-2 Şiiri - Seyit Er

Ödünç bir mutluluk vermiştin bana
Dünyam değişmişti seninle
Hallaç gibi dağılmıştı kara bulutlar
Maviye dönmüştü birden gök
Bir umut yeşermişti içimde
Ve korku vardı hep bir yanımızda
Bir imza taşıyorduk koynumuzda

Akşam üstündeydik sonbaharda
Dokuzuncu ayın yirmi dokuzunda
Soluklanıyordu takvimler ikibinin altında
Herkesten biraz daha zordu bize hayat
Ama imkansızda değildi vuslat

Fırtınalar kopardı sende
Beterdi cehennemden yaşadıkların
Bana baksa da yüzün
Ayrılığa dönüktü yönün
Anlatmazdın gizlerdin
Gizlerdin
Ben bilirdim
Bildiğimi hiç söylemedim

Çok sevdin beni
Ben daha da çok sevdim seni
Çapraz ateş altında kaldık hep
Ömrümüzce anlatacak kadar çok şey yaşadık
Ömrümüzce susacak kadar çok şey yaşadık
Şimdi
Ne söylesem üzecek seni
Ne haldeyim desem üzecek seni
İncinmeden öldüm
Toplasam her şeyi bir kelimede