Dışarıda kar var. Tane tane düşüyorlar.
Her şey bir ile başlar. Bir kar tanesi... Sonra bir tane daha, Sonra bir kaç tane daha. Birikir, birikir ve bir bütünü odaklar. Birler, bir yekûn tutar. Bir olanı odaklar. Bir olan Allah var. Bir bir düşüyorsa, bir çığ gibi tepemize inmiyorsa karlar. Bir olan Rahmet var.
Dışarda kar var. Ölümün beyaz masumsu gömleği kaplamış her tarafı. Ne kadar masum görünüyor değil mi. Bembeyaz yumuşacık. Ama gir karın içine bir bak, iliklerin donacak. Seni ölümün soğuk nefesi saracak. Ben içerdeyim, kar dışarda. Bu işte bir merhamet var
Dışarda kar var. Bugün bembeyaz dünkü kara toprak. Ne kar ebedi, ne kara toprak...Ölümün öleceği güne kadar her şeyde bir zeval olduğu belli. bu iste bir hikmet var
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta