Şey demişti Hakan Günday “Bir işe başlamak bitirmenin yarısı derler ya. Doğmak da öyle işte ölmenin yarısı”
Asil ölüm ne zaman başlar insan ölünce mi ? Yoksa sevdiği insanlar tarafından silik bir hatıraya karışınca mı ?
Bence ölüm insanın umudunun bittiği yerde, anda mekanda veya zamanda başlar. Basit bir şeyden bahsetmiyorum.
Şundan bahsediyorum “geç oldu ya şimdi aramayayım sabah ararım” diyip aramak için yarını umut edip aramak için yarını beklerken annenden babandan sevdiğinden bir daha haber alamamanın umutsuzluğundan bahsediyorum aslında o umudun çaresizliğinden bahsediyorum belki de tam olarak neden bahsettiğimi bilmiyorum şu an yapacağım yapabileceğim tek şeyi yapıyorum yazıyorum yaşıyorum yazmaya çalışıyorum
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
En çok umudu yitirdiğinde ölür insan ve nefes almanın adı yaşamak olmaz
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta