Bir Öğüt Şiiri - İbrahim Boya

Gönül neler ister?
Nefis yedikçe yer.
Bu ömür bir gün biter.
O yol, bu yol değil.

Herkes kendi derdinde,
Başkasını düşünen, nerde?
Gelirsen bir gün kendine
O geliş, bu geliş değil.

Kim, kimi düşünür?
Herkes yaptığıyla övünür.
Başkasını gözden düşürür.
O düşürüş, bu düşürüş değil.

Sev, sen de kardeşini,
Kırma, sakın kalbini,
Bozar sonra yemini.
O yemin, bu yemin değil.

Yaradan, yaratmış ruhunu,
Kirletme asla onu,
Unutma emanet olduğunu
O emanet, bu emanet değil.

Sabret çeksen de çile,
Nasılsa bitecek bu işkence,
Dayan, isyan etme,
O isyan, bu isyan değil.

Saatlerimiz geliyor,
Ecel bizleri bekliyor,
İnsan faniyi seviyor,
O sevgi, bu sevgi değil.

Bir öğüttür Meçhuli’den,
Kötüyü geçirme kalbinden,
Şüphe verme sevginden
O şüphe, bu şüphe değil.