Bir Öğlen Vakti Datça

Yarın başka bir gün olacak
Karaköy'e giden yolda bir ben,
yarın cenkler vuracak,
bir de karakaçanla Mehmet amca.

İnanmıyorum ben yarınlara,
köye cumaya gidiyoruz hep beraber.
Bu gün benim olacak.
Tutmuşum onu yularından sıkıca,

penceremin perdesinden güneş,
azığım badem ve keçiboynuzu,
odama akacak, ığıl ığıl, çizgi çizgi.
Rüya ile gerçek iç içe
odayı aydınlattığında,
ben sallanıyorum eşeğin üstünde.

Bir taze vakti alıp, içeri attığında,
bir bağdem atıyorum ağzıma,
dolacak içime inanılmaz neşe
yanında bir de incir olmuşlarından.

Kalk artık diyor bu kadar tembellik niye?
kahvaltının üzerine iyi gidiyor.
Bir eşeğe binmişim,
ruhum gökyüzünde astral seferde.

Köye gidiyorum,
Mehmet Amca yerden badem topluyor,
düşmüş bademler yerlere.
Karakaçan hop hop hopluyor.

Kırıp bana uzatıyor.
Eline sağlık ama teşekkür ederim.
Güneş etrafı kamaştırıyor.
Mehmet amca yerden badem topluyor.

Ruhum terk etmiş bedenimi,
gökyüzünde karakaçanla
misket oynuyor,
güneş usul usul içimi ısıtıyor.

Datça'ya sonbahar doluyor.
Mehmet amca zeytinlere bakıyor,
bir de yerden badem alıyor.
patika yolda.

Eşek, ben ve Mehmet amca,
cumaya gidiyoruz bir öğlen vakti
Datça'da...
Sabahın ışıkları doldu odama.

Unuttum, yanımızda
bir de Tanju abi vardı ya...
Giderken Körmen Limanı'ndan
Karaköy'e namaz kılmaya.