Bir öğleden sonra Şiiri - Yavuz Ergün

bir öğleden sonrasın
eski bir gökyüzünün ardında
anımsanmayan düşlenmeyen
bir bin yıl geçmiş gibi dağlardan
bir öğleden sonrasın
eski bir gökyüzünün ardında
bölünmüş bir kıvanç
yarım kalmış bir umut
bir öğleden sonra...

tanımlamaz hiç bir sözcük
ölü bir kent gibi dağlarda
soluksuz bir adam gibi kalabalıklarda
sessiz bir su gibi
bir çocuk gibi birbaşına
bir yalnızlık gibi hüzünden
bir öğleden sonra
eski bir gökyüzünün ardında...

bir öğleden sonrasın
bir karanlığın ucusun
bir yalnızlık gibi hüzünden
bir bin yıl geçmiş gibi dağlardan
acını örtüyorsun
eski bir gökyüzünün kapısıyla
bir öğleden sonrasın...

tanımlamaz seni acılar
bir öğleden sonrasın işte
eski bir gökyüzünün ardında...