Bir Öğle Molası Şiiri - Hasan Gülmez

seni görüm geçen cuma öğle molasında
gireceğim kafedeydin oturuyordun arkadaşlarınla kafenin tam ortasında
mutluydun mutluluğunu bozmak istemedim
girmedim o yüzden o kafeye o gün ve o günden sonra bir daha

göz göze geldik o gün seninle
belki beni fark etmemişsindir
belki görmüşsün ama umursamamışsındır
belkide beni gördüğüne pişman olmuşsundur

o an belki demişsindir kendi kendine
nerdende geldim ki ben bu kafeye
hele birde buraya gelirse
bırakır giderim yarım kalan simidimi sandalyeye

ama merak etme o an bir kere bile yanına gelmek geçmedi içimden
çünkü korkuyordum
korkuyordum yine geri çevrilmekten
her ne kadar alıştığımı düşünsende
sensiz her günüm bana zulüm
bana ölüm be gülüm...