Bir Oğlan Çocuğu Ve Bir Anne

BİR OĞLAN ÇOCUĞU VE BİR ANNE

Hafif bir sabah kızıllığında bir oğlan çocuğu ve bir anne

yanıbaşlarında kırma tabirle süslü kapı köpeği

sokak ucuna doğru asma yapraklarına saçları değerek

ince yaz yağmuru kalıntısı ıslak yer taşlarına vurarak yürüyorlardı.

Bir fırtına,hayır hayır bir deprem,

yer yarıldı dostlar,gök yarıldı birden.

Serçe kollarından uçtu oğlan çocuğu,

anne uzandı tutamadı,

uçtu oğlan çocuğu,uçtu gitti.

Bir alev sardı Dünyayı,bir alevki yandı ana yüreği,

yandı elleri,yandı kolları ananın

yandı gözleri yandı ki yandı

bağırdı sesi çıkmadı,

sağa baktı göremedi

sola baktı göremedi

ellerine baktı elleri yoktu

ve bir dal gibi düstü anne.

Sonra kocaman kocaman geldiler

alçak alçak geldiler,

ezip ezip geldiler

ve bir bomba daha attılar

güldüler ve gittiler.

ilhan PARÇALI

05/05/2011