Bir Odanın Mahkumu Şiiri - Yusuf Hatipoğlu

Ahşap kapıların çalmasıyla başlıyor bir gün daha
Bir gün daha güneş doğuyor
Uyanıyorum sonra
Yarım yamalak bir rüya giriyor hatrıma
Umursamıyorum
Yine seni gördüm galiba
Sen deyince aklıma geldi
Sahi en son ne zaman gördüm seni
Mağrur bakışlarınla yürüdüğünden beri
o son kez kaldırımda
Biliyor musun
Düşmanım o sokağa
O yola
Ve kaldırımın tamamına
Biraz da bu senden devşirme sevdama...
Her neyse
Doğruluyorum yataktan
Dün gece yazdığım duvardan
yola çıkarak şiirlerimi görüyorum yerde
Bitkin düşmüş olsa gerek ki hepsi darmadağın halde
Kendimi toparlayıp eskilerden
bir tabloya takılıyor gözüme
Frk etmeden
ve şiirlerime basarak
kapıyı çalan anneme gidiyorum
Şiir üstünde yürümek
Bugünlerde bunu tekdüze bir keyif olarak görüyorum

Çıkmadan karanlığa bir kağıt alıyorum elime
ve bir dizeden oluşan muhteşem bir şiir yazıyorum
hiç bitmeyen
Tek sözcükle. tek cümleyle:
Sen!