Yaşarken hayatın en doruk noktasında
Bütün varlığımızı bir yokluğa satsak
Yalnız sen ve ben kalsa kaybedilişin tenhasında
Yokluğumuzla beraber asırlar boyu yaşasak
Ne dert,ne tasa,ne de keder,uğramaz kapımıza
Yokluktan hediye bir oda bir salonumuz olsa
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta