Çıkmak istemiyordu bedeni o odadan,
Ruhu kaçacak diye korktuğundan.
Uyanmak istemiyordu bazı sabahalar,
Yine onsuz uyanacağını bildiğinden.
Cama kadar yürüyemiyordu bile,
Belki orada mutlu insanlar vardı.
Yiyemiyordu tek başına kahvaltısını,
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta